ur. w 1972 w Moskwie. Po ukończeniu Państwowego Konserwatorium im. P. Czajkowskiego kontynuował studia kompozytorskie w Hochschule für Musik w Dreźnie pod kierunkiem Jörga Hercheta, a także w Universität der Künste w Berlinie u Friedricha Goldmana.
Od 1994 jego muzyka jest wykonywana przez takie zespoły jak: Neue Vocalsolisten Stuttgart, Klangforum Wien, MusikFabrik, Ensemble Mosaik, ensemble recherche, Ensemble 2e2m, a także solistów: Christiana Tetzlaffa, Natalię Pszenicznikową, Marcusa Weissa, Daniela Glogera i Jakoba Diehla na renomowanych festiwalach nowej muzyki, w tym: Donaueschinger Musiktage, Wien Modern, Musica Viva, Milano Musica, La Biennale di Venezia, Warszawskiej Jesieni, ECLAT, Gaudeamus Muziekweek, MaerzMusik, Ultraschall i Klangspuren Schwaz. Wśród dyrygentów, którzy prowadzili wykonania kompozycji Newskiego, są takie znakomitości jak m.in.: Titus Engel, Emilio Pomarico, Philipp Chizhevsky i Enno Poppe.
Newski otrzymuje zamówienia twórcze m.in. od: berlińskiej Staatsoper Unter den Linden, Konzerthaus Berlin, Ruhrtriennale, SWR, Deutschlandradio, Klangforum Wien, ensemble recherche i Musik der Jahrhunderte. Jego opera Secondhand-Zeit wg książki Czasy secondhand białoruskiej pisarki Swietłany Aleksijewicz, laureatki Nagrody Nobla, została wystawiona po raz pierwszy w lutym 2020 w Operze Stuttgarckiej pod batutą Titusa Engela. Z kolei opera dokumentalna Die Einfachen o gejowskiej subkulturze Leningradu lat 20. XX w. miała prapremierę w 2021 w ramach Biennale Musica w Wenecji. Dyrygował Ilia Szagałow.
Sergej Newski zdobył liczne stypendia i nagrody, w tym Berlin Art Prize (2014). Od 2022 jest członkiem Saksońskiej Akademii Sztuk w Dreźnie.
Mieszka w Berlinie.
Wybrane utwory: J’étais d’accord na śpiewający zespół i elektronikę (2000), Fluss na głośnik i zespół (2003), Autland, teatr muzyczny na sześcioro solistów i chór (2009), Franziskus, teatr muzyczny (2012), Pazifik Exil, opera dokumentalna na sześcioro solistów i elektronikę (2016), Cloud Ground na skrzypce i orkiestrę (2016), 18 Episodes na orkiestrę i taśmę (2019), Boris (Secondhand Time), opera (2020), Die Einfachen, dokumentalny teatr muzyczny na pięcioro śpiewaków, czworo aktorów i wideo (2021), Stufen der Ideen na narratora i orkiestrę smyczkową (2021), Eyewitness evidence na pięć śpiewających fortepianów i perkusję (2022), Ensembletrilogie na zespół, elektronikę i wideo (2021/23), Göttin der Geschichte na mezzosopran i orkiestrę (2024).